Qədim yunanlar qırmızını tanrıların rəngi olaraq görürdü. Yunan faciəsi Oresteiada; Klitemnestra əri Aqamemnonu evində qarşılamaq üçün qırmızı xalça sərmişdi. Aqamemnon isə bu yolda getməyə qorxurdu, çünki bu, onun düşüncəsilə təkəbbürlü bir hərəkət kimi görünürdü.
Bir müddət sonra bir çox rəssamlar əsərlərində zənginliyi göstərmək üçün qırmızı xalçadan istifadə etməyə başladılar. Qırmızı, hörmət və şərəf metaforik mənaları ilə yüklənmişdi.
Qırmızı xalça sürətini azaltmadan yüksək statusu ifadə etməyə davam etdi:
1821-ci ildə Cənubi Karolina ştatının Georgetown şəhərində ABŞ prezidenti Ceyms Monronun gəlişi çay gəmisindən sahilə qədər qırmızı xalçanın döşənməsi ilə qeyd olunurdu. Təyyarədən və ya avtomobildən enərkən önəmli şəxslərin qarşısına qırmızı xalçanın döşənməsi ənənəsi də bu hadisə ilə başlayıb.
1961-ci ildə akademiya mükafatları qırmızı xalçanı təbliğ edən ilk tədbir idi:
Tədbir təşkilatçıları bildirmişdilər ki, onlar əvvəlcə qırmızı xalçanı dəbdəbə elementi kimi deyil, oyunçuları getməli olduqları yerə çatdırmaq üçün nəzərdə tutublar. Bir neçə il sonra, 1964-cü ildə qırmızı xalçadan keçən ulduzların gəlişi fenomenə çevrildi.
Qırmızı xalçalar bu gün paparazzilərin və jurnalistlərin mükafatlandırma mərasiminə gedən məşhurlardan müsahibə götürməsi və fotoşəkil çəkməsi üçün bir yer kimi istifadə olunur. Xüsusilə Oskar mükafatlarında qırmızı xalça; məşhurların hansı dizaynerlərin hazırladığı geyimi geyindiyini və ya gecəyə necə hazırlaşdıqları barədə danışdıqları gecənin açılış tədbiridir.
